خانواده نیک=جامعه نیکو

چراین همه ناهنجاری رفتاری وجود داره؟منشاءاین بحرانهای ضد ارزشی وضد اخلاقی کجاست ؟چه کسی پاسخگوست؟ایا دلیل فقر مادیه ؟ بیائیم منصفانه به جامعه نگاه کنیم .از خودمان شروع کنیم ازخانواده  تک تک ما اگر از همین جامعه کوچک شروع کرده وازبدو تولد با رفتار وکردار صحیح آموزش درست فکر کردن درست عمل کردن منطقی صحبت کردن و... را به فرزندان بیاموزیم وبا بهره گیری ازسخنان بزرگان علم اخلاق ومطالعه مطالب ارزشمند که برگرفته از سیره عملی موحدین وپارسایان میباشد خانواده را که براستی زیر بنای تشکیل جامعه است را بسازیم ودراین امر مجدانه بکوشیم چند درصد ناهنجاریها که غالبا از عدم رفتار واخلاق صحیح میباشد حل خواهد شد؟ چرا باید پس از گذشت هزران سال تمدن ایرانی که یکی از کهن ترین مدعیان وموفق ترین درمسیر تعالی انسانی و جامعه شناسی میباشد هنوز اندر خم یک کوچه باشیم واز گذشتگان نیاموزیم

رمز و راز خوشبختی را؟

دراینجا به نمی از دریای بیکران رفتارهای درست ایشان در راه رسیدن به یک جامعه ایده آل می پردازم باشد تا بکار بندیم و...

در بین اعضای خانواده جمله « به من چه یا به تو چه » ردوبدل نمی شود، چرا که اعضا به گفتگو و مشورت منطقی اعتقاد دارند و احساس مسئولیت می کنند.

افراد به یکدیگر اعتماد دارند و از این اعتماد سوء استفاده نمی کنند و اعتماد را یکی از پایدارترین ویژگی ازدواج موفق و خانواده موفق می دانند.

تا جایی که امکان دارد با هم هستند و در مهمانی ها یا کارهای مربوط به خانواده تنها نمی روند. همدلی، همکاری، همفکری، هماهنگی را بقای خانواده خوشبخت می دانند.

با هم اتحاد دارند و در مسائل مختلف ، با گفتگو و مشورت به تفاهم می رسند و سعی می کنند اگر سوء تفاهم به وجود آمد، آن را در درون خود بدون این که کسی بفهمد، حل کنند.

به سلیقه ها و عقاید یکدیگر آگاه بوده و به آن احترام گذاشته و عمل می کنند.

نسبت به هم شرم مسموم ندارند یعنی خواسته های طبیعی خودشان را بدون نگرانی یا خشونت ابراز می کنند.

به حریم یکدیگر احترام گذاشته و از حدود مشخص شده خود فراتر نمی روند.

نگران سلامت روحی و جسمی یکدیگر بوده و از هم مراقبت می کنند . اگر چنانچه مشکلی به وجود آید ، سعی وافر در حل مشکل را دارند.

در بیشتر اوقات لحظات خوشی را که با یکدیگر بوده اند مرور می کنند؛ دنبال خاطرات تلخ نیستند، دوست دارند همیشه در خوشی، شادی و نشاط زندگی کنند.

برای فامیل ها و همسایه های خود اهمیت قائل اند و پذیرای فامیل یکدیگر هستند.

از امور مالی یکدیگر خبر دارند و چیزی را از یکدیگر پنهان نمی کنند . صرفه جویی و پس انداز کردن جزء برنامه های اقتصادی خانواده های خوشبخت است.

برای رشد یکدیگر تلاش کرده و زمینه پیشرفت خانواده را فراهم می کنند.

افراد به هم افقی نگاه می کنند نه عمودی . یعنی هیچ کس خود را برتر از دیگری و در مقام قدرت نمی بیند. دیکتاتوری ، زور و قدرت طلبی حاکم نیست.

همه اعضا احساس برنده بودن، موفق بودن، امید داشتن می کنند و خودشان را در زندگی برنده می دانند.

در کنار هم احساس امنیت و آرامش می کنند نه ترس و اضطراب یا تنش و درگیری.

علاقه، عشق، محبت، صفا و یکدلی خود را هم در رفتار و هم در گفتار به یکدیگر ابراز می کنند.

از یکدیگر انتظار بیجا و توقع نامناسب ندارند.

اگر مشکلی پیش بیاید به راه حل فکر می کنند و به دنبال مقصر و گناهکار نمی گردند. دست به علت یابی و ریشه یابی آن مشکل می زنند و راه حل منطقی ارائه می دهند.

هریک از طرفین پیوسته به فکر خوشحال نمودن و راضی نگه داشتن یکدیگر هستند .

زن و شوهر به خاطر همدیگر زندگی می کنند : اول خود بعد دیگران. زندگی آنها به خاطر بچه ها یا ترس از طلاق و حرف مردم نیست.

زن و مرد می توانند هر روز به دنیای اختصاصی یکدیگر نزدیکتر شوند، کار به مسائل خصوصی و زندگی دیگران ندارند.

با درخواست های یکدیگر برخوردهای مثبت و منطقی دارند.

زن و مرد در کنار یکدیگر هستند نه رو در رو و رقیب یکدیگر، بلکه رفیق هم هستند و واکنش منفی از خود نشان نمی دهند.

خانواده های خوشبخت تلاش دارند که بچه های خوب و خوشبختی نیز به جامعه تحویل دهند.

ادامه دارد..........